Each work I make brings me into rapture: which way will the work go? In the structure of this work I feel expressionism. Then it moves into realism and I arrive in cubism applied in a Baroque fashion. I am crossing art movements, I touch everything and yet my style remains unscathed. That fascinates me enormously.

The relaxed pose of the woman on the sofa is interrupted by her left arm, the hand of which rests on her thigh. The arm is somewhat out of proportion and the hand is exaggerated in form, which gives a special inner tension and beauty. Her stomach, shown in an intense white, gives the painting its inner serenity. The movement of the planes of her clothing follow the changes to the body which take place during the pregnancy. Everything in her environment mirrors these changes from her point of view.

In the person behind the sofa, the left arm is vulnerable in feeling thanks to the fabric that I have made physical. The fabric rubs tangibly before my eyes like the image of a kaleidoscope.

In the female monkey, I feel the strength of the bones and the muscles. You could call it an hormonal muscle strength, she is ready to mate and I find her a beauty in the purest sense of the word.

The sofa, intense in colour and rendered as flat, appears anything but flat. The hard line of the colour red makes the sofa feel as soft as satin, which is strengthened by the way in which the hands and feet of the monkey are positioned and the softness and warmth that I have imparted here.

Elk werk dat ik maak, brengt me in vervoering: welke kant gaat het werk op?

Bij de opzet van dit werk voel ik expressionisme. Vervolgens gaat het over in realisme en kom ik terecht in kubisme op een barokke manier toegepast. Ik ben stromingen aan het kruisen, ik raak alles aan en toch blijft mijn stijl overeind. Dat fascineert me enorm.

De ontspannen houding van de vrouw op de sofa wordt onderbroken door haar linkerarm waarvan haar hand op het dijbeen rust. De arm is wat uit verhouding en de hand is overdreven in zijn vorm wat een bijzondere innerlijke spanning en schoonheid geeft. Haar buik, intens wit weergegeven, zorgt voor innerlijke rust in het schilderij. De beweging van de vlakken van haar kleding volgen de veranderingen van het lichaam die tijdens de zwangerschap plaatsvinden.

Alles in haar omgeving verandert vanuit haar gezichtspunt mee.
Bij de persoon achter de bank is de linkerarm kwetsbaar in gevoel door de stof die ik lichamelijk heb gemaakt. De stof schuift voelbaar voor mijn ogen zoals het beeld van een caleidoscoop.

Van de vrouwtjesaap voel ik de kracht van de botten en de spieren. Je zou het een hormonale spierkracht kunnen noemen, ze is paringsbereid en ik vind haar een schoonheid in de puurste zin van het woord.

De sofa, intens van kleur en vlak weergegeven, komt niet vlak over. De harde lijn van de kleur rood laat de sofa juist satijnzacht voelen wat versterkt wordt door de manier waarop de handen en voeten van de aap geplaatst zijn en de zachtheid en warmte die ik erin heb gelegd”.