Page 14 - Albert Niemeyer-(R)EVOLUTION

Salvador Dalí with Gala
2009, 120 x 150 cm
Frame 1850, Lijst uit 1850

I consider Dalí the Leonardo da Vinci of the twentieth century. I could say a lot about Dalí but limit
myself to a few choices. When portraiting Dalí, it was important for me that I left the ‘Dalí world’ intact
without it becoming a ‘Dalí copy’. It is difficult to push his caricature image into the background and to
express his self-evident eccentricity and to make it so intimate that it becomes almost personal. The
naturalness of Dalí’s world is almost an actual world which I can observe in the same way, whether
as child or adult. He created a new world that is credible. Dalí could do that. His love for Gala could
not be ignored and I had to include it in his portrait. I enjoyed drawing her portrait: I have portrayed
Gala in such a way that it does not compromise his feelings for her. That is my conviction.

Ik vind Dalí de Leonardo da Vinci van de twintigste eeuw. Ik kan heel veel zeggen over Dalí, maar beperk
me tot enkele keuzes. Bij het portretteren van Dalí was het voor mij belangrijk om het ‘Dalí universum’
intact te laten zonder dat het een ‘Dalí kopie’ zou worden. Het was moeilijk om zijn karikaturale imago
op de achtergrond te krijgen en wel zijn vanzelfsprekende excentriciteit tot uiting te brengen en zo
intiem te maken dat het bijna privé wordt. De vanzelfsprekendheid van de wereld van Dalí is bijna
een bestaande wereld waar ik als kind en als volwassene op dezelfde manier naar kan kijken. Hij
creëert een nieuwe wereld die geloofwaardig is. Dalí kon dat. Zijn liefde voor Gala kon niet uitblijven
en moest ik verwerken in zijn portret. Ik heb ervan genoten om haar portret te tekenen: ik heb Gala
72 zo weergegeven dat het geen afbreuk doet aan zijn gevoel voor haar. Dat is mijn overtuiging.